Historia
Historia naszej szkoły jest bardzo ciekawa, a jej początki sięgają 1912 roku, kiedy to powołano do życia Prywatne Gimnazjum Realne.
W tamtym czasie polska młodzież – ze względu na stan swojego zdrowia potrzebująca świeżego górskiego powietrza – wyjeżdżała do Szwajcarii i innych krajów europejskich w celu edukacji w tamtejszych uzdrowiskach. Młodzi Polacy byli oderwani od ojczystej ziemi i pozbawieni kontaktu z językiem, co negatywnie wpływało na ich rozwój umysłowy i świadomość narodową.
Aby temu zapobiec, założono w Zakopanem (znanym już jako kurort dzięki działaniom Tytusa Chałubińskiego) pierwszą średnią szkołę, której celem miało być skupianie tej właśnie młodzieży polskiej rozrzuconej po zagranicznych uzdrowiskach.
Początkowo działalność szkoły wiązała się z dużymi trudnościami lokalowymi i finansowymi. Często zmieniały się jej siedziby. Zajęcia odbywały się kolejno w willach „Szarotka”, „Skoczyska” oraz „Podlasie”.
willa Szarotka
Pierwsi uczniowie opuścili mury szkolne w 1915 roku (27 uczniów i 4 uczennice), dając początek wielkiej rodzinie absolwentów.
Na wiele lat siedzibą Szkoły stała się willa „Liliana” (dziś już nieistniejąca) i ta nazwa towarzyszyła szkole przez wiele lat.
Nauka odbywała się w niej na dwie zmiany i często ostatnie lekcje przeprowadzano przy świetle lamp naftowych. Pomimo uciążliwości zapał młodych Polaków do nauki był ogromny, a zdobywanie wiedzy stało się swoistą formą walki o godność narodową i niepodległą Ojczyznę.
W 1922 r. placówka została upaństwowiona, czego skutkiem było zniesienie koedukacji w nauczaniu, a „Liliana” stała się szkołą męską.
Nie zapomniano jednak o płci pięknej, dla której utworzono Gimnazjum Żeńskie, popularnie zwane„Szarotką”. Innym skutkiem upaństwowienia szkoły .było jej zelektryfikowanie oraz wybudowanie nowych pracowni i gabinetów.
W 25. rocznicę swego istnienia, w roku 
1937 szkoła otrzymała nową nazwę – Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Oswalda Balzera w Zakopanem.
Mimo wybuchu II wojny światowej szkoła nie zaprzestała działalności, a lekcje odbywały się do 11 listopada 1939r. W tym dniu szkołę zamknięto, a część grona pedagogicznego została aresztowana. Wielu ocalałych przed aresztowaniem profesorów gorliwie zajęło się pracą dydaktyczną w konspiracji.
Po wojnie nauka w Liceum zaczęła się 1 lutego 1945 roku w starym budynku „Liliany”, ponieważ próby uzyskania nowego nie powiodły się.
W 1962 r. z okazji 50-lecia szkoły odbył się pierwszy zjazd absolwentów. Była to okazja do spotkania dawnych wychowawców i wychowanków, a także do odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym w czasie wojny uczniom i profesorom. Wmurowany został także kamień węgielny pod budowę nowej siedziby szkoły, która mogłaby pomieścić wszystkich chętnych do nauki w liceum.
Nauka w nowym budynku rozpoczęła się w 1968 roku. Jak na owe czasy był to budynek nowoczesny, posiadający dobrze wyposażone gabinety (chemiczny, fizyczny i biologiczny) oraz obszerną salę gimnastyczną.
W latach 70. zaczęły powstawać klasy profilowane. Szkoła zaczęła także nawiązywać kontakty zagraniczne, umożliwiające wzajemne wizyty uczniów oraz wymianę doświadczeń wśród nauczycieli.
Lata 80. to czas żywej działalności samorządu uczniowskiego oraz samych uczniów, związanej z ogólnym ruchem reform i nadzieją na zmiany. Samorząd postulował do władz oświatowych o m.in. obchodzenie rocznic związanych z ważnymi wydarzeniami historycznymi, o zmianę programów nauczania historii i języka polskiego oraz o podniesienie rangi samorządu uczniowskiego.
W tym czasie powstała również Izba Ojczyźniana, stanowiąca cenną podbudowę dla lekcji historii i języka polskiego.
Przełom lat 80. i 90. to okres reform, których przejawem było powstanie m.in. Społecznej Rady Szkoły, pełniącej rolę szkolnego parlamentu. Jej zasługą jest opracowanie m.in. Statutu Szkoły i regulaminów oceniania.
Od 1992 do szkoły przyłączono Liceum Mistrzostwa Sportowego. Następnie Zespól Szkół Mistrzostwa Sportowego stał się samodzielną jednostką, jednak nadal korzystał z gościnności I LO.
W latach 90. mimo trudności finansowych, dzięki zaangażowaniu rodziców, dyrekcji i nauczycieli szkoła ciągle się rozwijała. Wzbogacano wyposażenie gabinetów, powstały również nowe – np. pracownie komputerowe.
Dużym osiągnięciem szkoły jest wysoki odsetek uczniów studiujących na wielu wyższych uczelniach.
W XXI wiek I LO wkroczyło równocześnie z reformą związaną z wprowadzeniem nowego, trzyletniego liceum na podbudowie gimnazjum.
Więcej o historii
